Στο νησί των Συρακουσών, ο τύραννος Ιέρωνας ΙΙ αναθέτει στον πιο έμπειρο χρυσοχόο της πόλης την κατασκευή ενός χρυσού στεφάνου για να τιμήσει τους θεούς.
Ο χρυσοχόος, όμως, αποφασίζει να επωφεληθεί από την ευκαιρία και να νοθεύσει το χρυσό στέμμα, προσθέτοντας λίγο ασήμι και κλέβοντας έτσι μέρος του χρυσού. Με αυτόν τον τρόπο, ο χρυσοχόος παραδίδει ένα στέμμα που φαίνεται ολόχρυσο, αλλά δεν είναι στην πραγματικότητα.
Καθώς μπαίνει στη μπανιέρα, παρατηρεί ότι το νερό ξεχειλίζει όταν το σώμα του εισέρχεται στο νερό. Από αυτή την παρατήρηση, ο Αρχιμήδης συνειδητοποιεί ότι η ποσότητα του νερού που ξεχειλίζει εξαρτάται από τον όγκο του αντικειμένου που βυθίζεται. Αν το στέμμα έχει την ίδια μάζα με το χρυσό, αλλά είναι μεγαλύτερου όγκου λόγω του ασήμι, η ποσότητα του νερού που θα εκτοπίσει θα είναι διαφορετική από εκείνη ενός στεφάνου κατασκευασμένου αποκλειστικά από χρυσό.
Με την ιδέα αυτή στο μυαλό του, ο Αρχιμήδης προχωρά σε μια πειραματική διαδικασία για να υπολογίσει τον όγκο του ακανόνιστου σχήματος του στεφάνου, εκτοπίζοντας νερό και μετρώντας την ποσότητα που ξεχειλίζει. Χρησιμοποιώντας αυτή την ανακάλυψη, υπολογίζει την πυκνότητα του στεφάνου και διαπιστώνει ότι είναι μικρότερη από την πυκνότητα του καθαρού χρυσού, αποκαλύπτοντας έτσι την απάτη του χρυσοχόου.
Αυτή η ανακάλυψη έγινε γνωστή ως το "Πείραμα του Αρχιμήδη" και είναι μία από τις πιο διάσημες επιστημονικές ανακαλύψεις στην ιστορία. Από τότε, ο Αρχιμήδης θεωρείται ο πρώτος που αναγνώρισε και χρησιμοποίησε την έννοια της πυκνότητας ως μέσο για να διαπιστώσει τη σύσταση ενός αντικειμένου, κάτι που άνοιξε το δρόμο για τις σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους και πειραματικές διαδικασίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου