Η φράση “Squaring the Square” (τετραγώνιση του τετραγώνου) μοιάζει να σχετίζεται με το περίφημο “Squaring the Circle” — την προσπάθεια δηλαδή να κατασκευαστεί, με κανόνα και διαβήτη, τετράγωνο ίσου εμβαδού με έναν κύκλο, κάτι που αποδείχθηκε αδύνατο το 1882 από τον Ferdinand von Lindemann, λόγω της υπερβατικότητας του αριθμού π.
Ωστόσο, η τετραγώνιση του τετραγώνου είναι ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα — όχι αδύνατο, αλλά εντυπωσιακά δύσκολο και όμορφο.
Ο όρος επινοήθηκε από τον W. T. Tutte, με μια δόση χιούμορ, όταν αυτός και οι Brooks, Smith και Stone κατόρθωσαν να λύσουν ένα πρόβλημα που θεωρούνταν αδύνατο: να διαιρεθεί ένα τετράγωνο σε μικρότερα τετράγωνα, όλα διαφορετικού μεγέθους.
Αν και η διατύπωσή του θυμίζει προβλήματα κλασικής γεωμετρίας, το “Squaring the Square” δεν εμφανίστηκε πουθενά σε επιστήμη, τέχνη ή μαθηματικά πριν τον 20ό αιώνα.
Η πρώτη γνωστή αναφορά γίνεται το 1902, από τον Henry Dudeney, τον Άγγλο συγγραφέα ψυχαγωγικών μαθηματικών και δημιουργό πολλών πρωτότυπων γρίφων. Από τότε, το πρόβλημα εξελίχθηκε μέσα από τις προσπάθειες πολλών ερευνητών, και σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα συνδυασμού μαθηματικής ομορφιάς και καλλιτεχνικής συμμετρίας.
Στη σύγχρονη εποχή, η αισθητική του προβλήματος έχει εμπνεύσει ακόμα και εικαστικές απεικονίσεις, όπως το έργο όπου το “Squared Square” του Duijvestijn (το μικρότερο γνωστό με 112 τετράγωνα) συνδυάζεται με τον “Ανθρωπο του Βιτρούβιου” του Leonardo da Vinci, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική σχέση μεταξύ τέχνης, αναλογίας και μαθηματικής δομής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου