Όταν ο Θεός Επιλέγει την Τελειότητα

Ο Γκότφριντ Λάιμπνιτς (1646-1716), φιλόσοφος και μαθηματικός με απαράμιλλο βάθος, μας χάρισε μια ιδέα που ξεπερνά τον χρόνο: ‘Omnia possibilia ad existendum tendunt pro gradu perfectionis’ – κάθε δυνατότητα τείνει να υπάρξει ανάλογα με την τελειότητά της. 

Για τον Λάιμπνιτς, ο κόσμος μας δεν είναι τυχαίο προϊόν ενός χαοτικού σύμπαντος, αλλά ο ‘καλύτερος δυνατός κόσμος’, μια επιλογή του Θεού ανάμεσα σε άπειρες εκδοχές της πραγματικότητας, καθεμιά με τη δική της μοναδική υπόσταση.

Κάθε ‘δυνατό’ –μια σκέψη, ένα πλάσμα, ένας κόσμος– κουβαλά μια εσωτερική δύναμη, μια ‘κλίση’ να ζωντανέψει, όχι σαν παθητική ελπίδα, αλλά σαν ενεργητική διεκδίκηση ύπαρξης. Όμως, η είσοδός του στην πραγματικότητα εξαρτάται από την αρμονία του με τη θεία σοφία, που υφαίνει έναν κόσμο όπου η τελειότητα κυριαρχεί. Έτσι, η ύπαρξη γίνεται συμφωνία, με τα πιο συμβατά ‘δυνατά’ να συνθέτουν την τέλεια μελωδία.

Και εμείς; Πώς υπηρετούμε τη θεία αυτή αρμονία που όρισε ο Θεός;