Πριν από τον 17ο αιώνα, οι περισσότεροι επιστήμονες πίστευαν ότι η ταχύτητα του φωτός ήταν άπειρη. Αυτό φαινόταν λογικό, καθώς όταν ανάβουμε ένα κερί ή βλέπουμε τον Ήλιο, το φως φτάνει σχεδόν ακαριαία στα μάτια μας.
Ole Rømer (1644 – 1710)
Ο Ρενέ Ντεκάρτ (René Descartes), ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους και μαθηματικούς της εποχής, υποστήριζε ότι το φως διαδίδεται στιγμιαία, επειδή οποιαδήποτε καθυστέρηση θα ήταν αντιληπτή από τον άνθρωπο.
Το 1676, ο Δανός αστρονόμος Όλε Ρέμερ (Ole Rømer), μελετώντας τις εκλείψεις του δορυφόρου Ιώ γύρω από τον Δία, παρατήρησε κάτι παράξενο:
-
Όταν η Γη πλησίαζε τον Δία στην τροχιά της, οι εκλείψεις φαίνονταν να συμβαίνουν νωρίτερα από το προβλεπόμενο.
-
Όταν η Γη απομακρυνόταν, οι εκλείψεις καθυστερούσαν.
Αυτή η διαφορά δεν μπορούσε να εξηγηθεί με άπειρη ταχύτητα φωτός. Ο Ρέμερ κατέληξε ότι το φως χρειάζεται χρόνο για να ταξιδέψει τις τεράστιες αποστάσεις του ηλιακού συστήματος.
Το επιστημονικό συμπέρασμα
Με βάση τις μετρήσεις του, ο Ρέμερ υπολόγισε ότι το φως χρειάζεται περίπου 22 λεπτά για να διασχίσει τη διάμετρο της τροχιάς της Γης.
Ήταν η πρώτη απόδειξη ότι η ταχύτητα του φωτός είναι πεπερασμένη, ανοίγοντας τον δρόμο για πιο ακριβείς μετρήσεις στα χρόνια που ακολούθησαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου