Διάσπαση των τετραγώνων 3–4–5 σε 56 όμοια τρίγωνα
Το κλασικό Πυθαγόρειο σχήμα του τριγώνου 3–4–5 μπορεί να οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε τα τρία τετράγωνα στις πλευρές του να διαμερίζονται συνολικά σε 56 πανομοιότυπα τρίγωνα. Κάθε μικρό τρίγωνο είναι όμοιο με το τρίγωνο 1–2–√5.
Η ιδέα πίσω από την κατασκευή
Θεωρούμε γωνία \( \alpha \) με \( \tan\alpha = \tfrac{1}{2} \) — δηλαδή την οξεία γωνία ενός τριγώνου όμοιου με 1–2–√5. Η διπλή γωνία ικανοποιεί:
\( \tan(2\alpha)=\frac{2\tan\alpha}{1-\tan^2\alpha} =\frac{2\cdot\frac12}{1-(\frac12)^2} =\frac{4}{3}. \)
Το ζεύγος κλίσεων \((\tfrac12,\,\tfrac43)\) ταιριάζει ακριβώς με τις κλίσεις των πλευρών του τριγώνου 3–4–5. Αν “στρώσουμε” μέσα στα τρία τετράγωνα ευθείες με τις δύο αυτές κλίσεις, οι ακμές τους κουμπώνουν τέλεια μεταξύ τους και δημιουργούν ενιαία τριγωνικά πλακίδια.
Η τομή των γραμμών στο κοινό σημείο των τριών τετραγώνων σχηματίζει ένα χαρακτηριστικό “αστέρι”. Από εκεί, όλες οι ευθείες συνεχίζουν παράλληλα και ομόρροπα, ώστε κάθε κομμάτι που προκύπτει να είναι τρίγωνο όμοιο με 1–2–√5. Το τελικό πλήθος είναι ακριβώς 56.
Τι κερδίζουμε μαθηματικά
- Ενιαίο πλακίδιο: Τα τρία τετράγωνα καλύπτονται πλήρως από το ίδιο ακριβώς τριγωνικό σχήμα, χωρίς κενά ή επικαλύψεις.
- Σύνδεση γωνιών: Οι κλίσεις \(\tfrac12\) και \(\tfrac43\) εξηγούν γιατί οι τομές συμβαδίζουν με τις πλευρές 3, 4 και 5.
- Οπτική απόδειξη: Η διάσπαση δίνει μια όμορφη γεωμετρική απεικόνιση της σχέσης 3² + 4² = 5².
%20(1).png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου