Ανάμεσα σε όλες τις κλειστές καμπύλες με δεδομένο μήκος , ποια περικλείει τη μεγαλύτερη δυνατή επιφάνεια;
Το ερώτημα αυτό, γνωστό ως ισοπεριμετρικό πρόβλημα, απασχόλησε μαθηματικούς από τα αρχαία χρόνια.
Σύμφωνα με τον θρύλο, η βασίλισσα Διδώ, ιδρύτρια της Καρχηδόνας, απέσπασε από τους ντόπιους τη συμφωνία να της δοθεί «όση γη μπορεί να περιβληθεί από το δέρμα ενός βοδιού». Έκοψε τότε το δέρμα σε λεπτές λωρίδες, τις ένωσε σχηματίζοντας ημικυκλικό τόξο με ακτογραμμή ως διάμετρο, και έτσι εξασφάλισε τη μέγιστη δυνατή έκταση.
Η λύση της ήταν —σωστά— το ημικύκλιο, που αποτελεί ειδική περίπτωση του ισοπεριμετρικού προβλήματος.
Η απάντηση: ο κύκλος
Ανάμεσα σε όλες τις κλειστές καμπύλες μήκους , η μέγιστη επιφάνεια περικλείεται από κύκλο.
Η ισοπεριμετρική ανισότητα:
με ισότητα μόνο για τον κύκλο.
Για παράδειγμα, για σχήματα μονάδας εμβαδού, τα μήκη των περιμέτρων είναι:
| Σχήμα | Περίμετρος |
|---|---|
| Κύκλος | |
| Τετράγωνο | 4.00 |
| Ημικύκλιο | |
| Ορθογώνιο 1:2 | |
| Ισόπλευρο τρίγωνο | |
| Ισοσκελές ορθογώνιο τρίγωνο |
Ο κύκλος, επομένως, περικλείει το μέγιστο εμβαδόν για δεδομένη περίμετρο — ή ισοδύναμα, έχει την ελάχιστη περίμετρο για δεδομένο εμβαδόν.
Η απόδειξη του Steiner
Το 1838, ο Jacob Steiner έδωσε την πρώτη στοιχειώδη απόδειξη.
Η ιδέα του: να αυξήσει την επιφάνεια ενός σχήματος διατηρώντας σταθερή την περίμετρο.
Έδειξε ότι η αύξηση αυτή είναι πάντα δυνατή, εκτός αν το σχήμα είναι κύκλος — οπότε η διαδικασία σταματά.
Έτσι, ο κύκλος είναι το μοναδικό σχήμα που δεν μπορεί να βελτιωθεί.
Αργότερα, ο Weierstrass εντόπισε ένα λογικό κενό: ο Steiner δεν απέδειξε ότι η λύση πράγματι υπάρχει, μόνο ότι αν υπάρχει, τότε είναι ο κύκλος.
Η ανάλυση του Weierstrass ολοκλήρωσε τη θεωρία και θεμελίωσε τη σύγχρονη παραμετρική ανάλυση μεταβολών.
💡 Φυσική επιβεβαίωση
Η φύση επιβεβαιώνει τον κύκλο:
-
Σταγόνες νερού, σαπουνόφουσκες, κυψέλες, και πλανήτες παίρνουν μορφές που ελαχιστοποιούν την επιφάνεια για δεδομένο όγκο — το τρισδιάστατο ανάλογο του ισοπεριμετρικού προβλήματος.
🔍 Συνοπτικά
Ο κύκλος είναι το τέλειο σχήμα — όχι μόνο για την αισθητική του, αλλά γιατί ισορροπεί με μαθηματική αυστηρότητα το εμβαδόν και την περίμετρο.
📘 Πηγές
-
G. Szekeres, The Isoperimetric Problem, Parabola, Vol. 1, No. 1
-
G. Pólya, Intuition and Analogy in Mathematics (Oxford, 1954)
-
R. Courant & H. Robbins, What is Mathematics? (Oxford, 1951)

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου