Πέμπτη 21 Αυγούστου 2025

Η Εξίσωση του Pell: Ένα Αρχαίο Μαθηματικό Μυστήριο

Μια εξίσωση που συνδέει την αρχαία μαθηματική σκέψη με σύγχρονες ιδέες (ακόμα και στην κρυπτογραφία):

x2Dy2=1,DN.

Τι είναι η εξίσωση του Pell;

Η εξίσωση του Pell είναι διοφαντική εξίσωση της μορφής

$x^2−Dy^2=±1,x,y∈Z$

όπου συνήθως θεωρούμε το DD χωρίς τετραγωνικό παράγοντα (δηλαδή δεν διαιρείται από κανένα τέλειο τετράγωνο >1>1). Αν D=d2DD=d^2 D', η αντικατάσταση y=dyy=d\,y' «απορροφά» τον τετράγωνο παράγοντα.

Γιατί όχι τέλειο τετράγωνο; Αν D=d2D=d^2, τότε

x2Dy2=(xdy)(x+dy)=1,

κι αυτό οδηγεί μόνο σε τετριμμένες ακέραιες λύσεις μέσω απλής διερεύνησης. Η «μαγεία» της εξίσωσης εμφανίζεται όταν το DD δεν είναι τέλειο τετράγωνο.

Η θεμελιώδης λύση και οι άπειρες λύσεις

Για κάθε μη τετράγωνο DD, η εξίσωση

x2Dy2=1

έχει τουλάχιστον μία λύση σε θετικούς ακεραίους και μάλιστα άπειρες διακεκριμένες λύσεις. Ξεκινάμε από τη θεμελιώδη λύση (x1,y1)(x_1,y_1) (εκείνη με το μικρότερο θετικό xx) και όλες οι υπόλοιπες παράγονται από τις δυνάμεις της μονάδας στον δακτύλιο Z[D]\mathbb{Z}[\sqrt D]

(x1+y1D)n=xn+ynD,n=1,2,3,(x_1+y_1\sqrt D)^n = x_n + y_n \sqrt D,\qquad n=1,2,3,\ldots

που δίνουν λύσεις (xn,yn)(x_n,y_n).

Παράδειγμα D=2D=2: Η θεμελιώδης λύση είναι (3,2)(3,2) αφού 32222=13^2-2\cdot2^2=1.
Για n=2n=2: (3+22)2=17+122(x,y)=(17,12)(3+2\sqrt2)^2=17+12\sqrt2\Rightarrow (x,y)=(17,12) και 1722122=117^2-2\cdot12^2=1
Έτσι συνεχίζουμε επ’ άπειρον.

Πώς βρίσκουμε τη θεμελιώδη λύση;

Το κλειδί είναι τα συνεχή κλάσματα της D\sqrt D. Το ανάπτυγμά τους είναι περιοδικό (Θεώρημα Lagrange), και οι συγκλίνοντες παρέχουν εξαιρετικές ρητές προσεγγίσεις της D\sqrt D. Ο κατάλληλος συγκλίνοντας (πριν «κλείσει» ο κύκλος της περιόδου) παράγει τη θεμελιώδη λύση.

Λίγη ιστορία

Παρότι φέρει το όνομα του John Pell, η εξίσωση μελετήθηκε πολύ νωρίτερα στην Ινδία από τους Brahmagupta και Bhāskara II, με μεθόδους επίλυσης που διαδόθηκαν αργότερα στην Ευρώπη. Την ανέλυσαν οι Fermat, Euler, και συστηματοποίησε τη θεωρία ο Lagrange.

Γιατί μας αφορά σήμερα;

Πέρα από το κλασικό ενδιαφέρον της θεωρίας αριθμών, η δομή των λύσεων συνδέεται με μονάδες σε τετραδικό πεδίο Q(D)\mathbb{Q}(\sqrt D) και έχει εμφανίσεις σε αλγοριθμική αριθμητική και σε πτυχές της κρυπτογραφίας (π.χ. κατασκευές με τετραγωνικές μορφές και ιδεώδη).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

>