Η καμπύλη Hilbert, που πήρε το όνομά της από τον μεγάλο Γερμανό μαθηματικό David Hilbert (1862–1943), είναι μια από τις πιο διάσημες χωροπληρούσες καμπύλες (space-filling curves).
Ανακαλύφθηκε το 1891 ως ένα παράδειγμα μαθηματικού αντικειμένου που —παρά τη φαινομενικά απλή μορφή του— μπορεί να καλύψει πλήρως μια δισδιάστατη περιοχή, περνώντας από κάθε σημείο της χωρίς να τέμνει τον εαυτό του.
Η ιδέα αυτή ήταν επαναστατική. Μέχρι τότε, η έννοια της «καμπύλης» θεωρούνταν κάτι που είχε μήκος αλλά όχι επιφάνεια. Η Hilbert curve έδειξε ότι τα όρια ανάμεσα στη γραμμή και στην επιφάνεια μπορούν να είναι θολά — μια έννοια που αργότερα συνδέθηκε με τη θεωρία των φράκταλ (fractals) και με την υπολογιστική γεωμετρία.
Σήμερα, η καμπύλη Hilbert βρίσκει εφαρμογές σε πλήθος πεδίων:
-
Στην ανάλυση εικόνων και τη συμπίεση δεδομένων·
-
Στη χαρτογράφηση δισδιάστατων δεδομένων σε μία διάσταση, χωρίς να χάνεται η τοπική γειτνίαση·
-
Στην αρχιτεκτονική της μνήμης των υπολογιστών, για τη βελτιστοποίηση της αποθήκευσης.
Το συγκεκριμένο έργο, με τα σύμβολα της μαθηματικής λογικής στο φόντο, μοιάζει να αποτίει φόρο τιμής όχι μόνο στον Hilbert, αλλά και στο όνειρο της καθολικής λογικής οργάνωσης των μαθηματικών — το όνειρο που ο ίδιος εξέφρασε μέσα από το πρόγραμμα του Hilbert’s Program, στις αρχές του 20ού αιώνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου