Μια ακολουθία συναρτήσεων , με (ή γενικότερα σε μετρικό χώρο ), λέγεται ότι συγκλίνει ομοιόμορφα σε συνάρτηση αν για κάθε υπάρχει ώστε για όλα τα και για κάθε να ισχύει
Η απαίτηση «το ίδιο να δουλεύει για όλα τα » κάνει την ομοιόμορφη σύγκλιση αυστηρότερη από την κατά σημείο (pointwise) σύγκλιση.
Παράδειγμα (κατά σημείο αλλά όχι ομοιόμορφη). Στο , ορίστε . Τότε , όπου
αλλά η σύγκλιση δεν είναι ομοιόμορφη, διότι κοντά στο x=1 η απόκλιση δεν ελέγχεται με ενιαίο N.
Ισοδύναμος χαρακτήρας με το υπέρτατο
Αν για όλα τα , τότε η σύγκλιση είναι ομοιόμορφη αν και μόνο αν
Ισοδύναμα, με την ομοιόμορφη νόρμα , έχουμε .
Βασικές συνέπειες
-
Συνέχεια: Αν κάθε είναι συνεχής και ομοιόμορφα, τότε το είναι συνεχές.
-
Ολοκλήρωση (π.χ. Riemann, Lebesgue, Stieltjes) σε κλειστό διάστημα: Αν ομοιόμορφα και κάθε είναι ολοκληρώσιμη, τότε
-
Παράγωγος (προσοχή στις προϋποθέσεις): Αν είναι παραγωγίσιμες στο , υπάρχει σημείο με , και οι παράγωγοι συγκλίνουν ομοιόμορφα σε κάποια , τότε ομοιόμορφα, το είναι παραγωγίσιμη και . (Χωρίς ομοιόμορφη σύγκλιση των η παραγωγισιμότητα του ορίου μπορεί να αποτύχει.)
Οι ιδιότητες αυτές δεν ισχύουν κατ’ ανάγκην για απλή κατά σημείο σύγκλιση, γι’ αυτό και η ομοιόμορφη σύγκλιση είναι το κατάλληλο πλαίσιο για «ανταλλαγή» ορίου με πράξεις όπως όριο–ολοκλήρωση ή όριο–παράγωγος, όταν ικανοποιούνται οι σωστές υποθέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου