Το 1637, στο έργο του La Géométrie, ο Ρενέ Ντεκάρτ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο "φανταστικοί αριθμοί" (nombres imaginaires) για να περιγράψει εκφράσεις που εμπεριέχουν την τετραγωνική ρίζα αρνητικών αριθμών.
Την εποχή εκείνη, ο όρος είχε υποτιμητικό χαρακτήρα. Οι μαθηματικοί θεωρούσαν αυτούς τους αριθμούς "φανταστικούς", επειδή δεν αντιστοιχούσαν σε πραγματικά, μετρήσιμα μεγέθη στον φυσικό κόσμο.
Αρκετοί πίστευαν ότι ήταν τεχνητές εφευρέσεις χωρίς νόημα ή πρακτική εφαρμογή — ένα είδος "μαθηματικής φαντασίας".
🔢 Από περιφρόνηση σε απαραίτητο εργαλείο
Με την πάροδο του χρόνου, όμως, οι φανταστικοί και μιγαδικοί αριθμοί αποδείχθηκαν θεμελιώδεις:
-
στην Ανάλυση και τη Θεωρία Συνάρτησης
-
στα Ηλεκτρονικά κυκλώματα
-
στη Μηχανική, τη Φυσική, ακόμα και στην Κβαντομηχανική
-
στην επίλυση πολυωνυμικών εξισώσεων μέσω του Θεμελιώδους Θεωρήματος της Άλγεβρας
💡 Το Παράδοξο:
Η λέξη "φανταστικός", που ξεκίνησε ως κριτική, παραμένει μέχρι σήμερα σε χρήση — αλλά με σεβασμό και επιστημονική ακρίβεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου